Wol
- Australië levert 80% van de wolproductie. Je wollen trui is echt niet afkomstig van die kleinschalige hobbyboer met een paar schapen.
- Deze [merino] schapen zijn gefokt om zoveel mogelijk wol te produceren.
- Scheren gebeurt aan het einde van de lente, de ruiperiode van het schaap. Ieder jaar worden 1 miljoen Australische schapen te vroeg geschoren. Verkoudheid, bronchitis en de dood zijn het gevolg.
- Schapenscheerders worden niet per uur maar per kilo wol betaald. Zij scheren ongeveer 120 tot 150 schapen per dag. Dit zorgt voor snel en roekeloos scheren, waarbij bijna ieder schaap verwondingen oploopt. Niet meewerkende schapen worden geschopt en geslagen.
- Om parasieten tegen te gaan, worden de schapen regelmatig gebaad in een chemisch bad ofwel bespoten met gif.
- Een zeer pijnlijke ingreep bij lammeren is het onverdoofd wegsnijden van huidplooien bij de staart, om infectie door vliegenlarven te voorkomen [mulesing]. Door een campagne van PETA zal mulesing in 2010 vervangen worden door andere maatregelen.
- Als een schaap niet meer genoeg wol levert, wordt zij op transport gezet naar het slachthuis. Miljoenen schapen worden per schip levend vervoerd naar het Midden Oosten waar zij ritueel [onverdoofd de hals doorsnijden] geslacht worden. Tijdens dit transport sterven er tienduizenden. Voordat de dieren in Australië aan boord gaan, hebben ze vaak al een lange reis over de weg achter de rug. Aan boord lijden ze door het onnatuurlijke voer, gebrek aan water, door de krappe ruimte en de hitte.
Wol… niet zo natuurlijk. Klik hier voor een video die je sadder en hopelijk wiser maakt.